CZARNE I BIAŁE Teatr pod Orzełkiem

(scena przy DH Kupiec)

Poetycki spektakl dla dzieci utrzymany w stylu "Kabaretu Starszych Panów". Poeta Pan Czarny i Malarka Pani Biała tworzą książkę o czarno-białym miasteczku. Widzowie biorą udział w przygodach Czarnego i Białego Kota, Białego Niedźwiedzia, Fotografa, Sroki-kłamczuchy, Białego Kruka, Rodziny Tralalińskich, obserwują czarno-białe zjawiska z otaczającej nas rzeczywistości. Poznajemy perypetie mieszkańców miasteczka bawiąc się klasyką poezji dziecięcej.

W PEWNYM MIASTECZKU Teatr RĘKAWICZKA

(plac przed sceną przy DH Kupiec)

W szarym, smutnym miasteczku, w którym dawno zapomniano czym jest radość i szczęście żyją zwykli, szarzy ludzie. Wiodą proste życie. Każdy zna swoje miejsce i sumiennie wykonuje obowiązki. Wierzy, że Powaga, Pobożność i Posłuszeństwo to wartości, które utrzymują świat w należytym porządku. 
Pewnego dnia spokój mieszkańców burzy pojawienie się dziwnych wędrowców, ciągnących ze sobą wózek pełen kwiatów. Okazuje się, że kwiaty te mają niezwykłą moc. Ich zapach budzi ukryte pragnienia, zapomniane dawno marzenia i namiętności. Kolorowi przybysze demaskują porządnych obywateli miasteczka, śmieją się z ich powagi i za nic mają ustalony porządek. Pod wpływem ich czarów poważne nauczycielki pląsają niczym rusałki, sprzątaczka i jej pomocnik doświadczają romantycznej miłości, zaś skromne zakonnice odkrywają w sobie niespożyty temperament.
W końcu, aby przywrócić dawny ład i porządek do miasteczka wkracza wojsko. Radosna atmosfera ulatnia się niczym delikatny zapach kwiatów. Wydaje się, że terror i przemoc owładnęły miastem. Zniknęły radość i marzenia. Nietrwałe i delikatne kwiaty zostały skonfiskowane, a ich sprzedawcy aresztowani. Na szczęście to nie koniec tej historii. Okazuje się, że nawet serca z kamienia mogą zakwitnąć miłością. A w duszy ludzkiej kryją się niezwykłe pokłady dobra.

EXIT Fundacja Artystyczna Perform

(scena kameralna OCK)

EXIT to wyjście, odejście, zmiana. Nie jest ważne, dokąd te drzwi prowadzą. Ważne, że trzeba przez nie przejść. Patrzenie ku nowemu z powolnym pozostawianiem starego za sobą. Co zostaje za nami?  „Przekleństwa niewinności”, „Wichrowe wzgórza” i „Spragnieni miłości”. Czasami to wyjście jest bolesne, traumatyczne i smutne, a czasami kojące i uwalniające. Każdy z twórców spektaklu zaznaczył w nim swoją osobistą historię końca. Teraz czas na widza. Czy także przeżywa taki czas? A może znajdzie w sobie odwagę aby ten czas rozpocząć. A może już jest to za nim… Wychodzenie, kończenie, EXIT.

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Paulina Święcańska i Marek Klajda.

MY/WY Krakowski Teatr Tańca

(scena główna OCK)

Najnowszy spektakl Krakowskiego Teatru Tańca wyrasta z inspiracji polską techniką tańca współczesnego, spajającą polską tradycję ludową i przetwarzającą ją w specyficzny kod ruchowy.
Polska technika tańca współczesnego odzwierciedla polską mentalność, cechy psychofizyczne, historię i położenie geopolityczne. Wszystkie te elementy odnaleźć można w sposobie wykonywania ruchu, w artykulacji, w sposobie łączenia fraz i sekwencji w związki znaczeniowe. Istota polskiej techniki tańca współczesnego, twierdzi jej twórca Jacek Łumiński, tkwi głęboko w podłożu, na którym wyrósł folklor różnych regionów Polski: Podhala, Sądecczyzny, ziemi lubelskiej czy Kurpiów. W spektaklu, osadzonym w aktualnym kontekście społeczno - politycznym, wykorzystywane są tradycyjne pieśni ludowe, wykonywane częściowo na żywo. Ludowe inspiracje zarówno w warstwie muzycznej, jak i ruchowej przetworzone są we współczesną formę teatru tańca. Gęstniejące w ostatnim czasie nastroje społeczne posłużyły za punkt wyjścia do zastanawiania się nad specyfiką polskiej wspólnotowości. Twórcy spektaklu, zadają pytania, gdzie przebiega granica pomiędzy "za" i "przeciw", czy " tak" i "nie" to jedyne możliwe odpowiedzi na pytania/problemy stawiane przez lokalną i europejską rzeczywistość?

GŁĘBIA  teatr obrazu Leszka Mądzika

(port rzeczny na Narwi)

Toń, do której zaglądamy, zaciekawia, wyzwala pragnienia zajrzenia do jej głębi. Niekiedy zamienia się w lustro, w którym się przeglądamy. Jednak ciekawość każe sięgnąć myślami co jest na dnie. Wydobywając na wierzch bagaż wspomnień, żywimy się nimi. Wypełniają one kolejne dni i lata. Splot teraźniejszości z przeszłością, po wydobyciu pokoju pamięci z dna, to nowy rozdział życia. Scenerią tych treści jest żywioł, jakim jest woda. To ona w spotkaniu z aktorem staje się ważnym elementem spektaklu. Napięcie i dramaturgię widowiska tworzą aktorzy Warszawskiego Centrum Pantomimy. Ich działania ujawnia światło będące podstawowym elementem przekazu. Światło zderzone z muzyką wykonywaną na żywo buduje całość projektu, wizualnego spektaklu plastycznego. Sprzymierzeńcem powstałych kadrów jest ciemność, z którą i w której rodzą się kolejne obrazy.
Scenariusz, reżyseria, scenografia: Leszek Mądzik

Występują aktorzy Warszawskiego Centrum Pantomimy